De grens tussen zakelijk en privé is maar poreus. De eerste dagen van mijn nieuwe carrière, bracht ik thuis aan de keukentafel door.
Kindjes naar de opvang, terug naar huis, computer aan en gaan…..
Maar terwijl jij je eerste zinnen op papier wilt zetten, zijn je sokken bezig met een sporenonderzoek onder de tafel. De ontbijtsessie is niet zonder kruimels verlopen. Oké, voordat je begint even de kruimeldief erbij. Oh nee, er is toch zwaarder geschut nodig. De stofzuiger dan maar. En als je dan toch bezig bent, ook maar meteen even het achtergebleven slagveld boven op orde brengen. Chaos om je heen is chaos in je hoofd. Althans in die van mij. Hoe omschrijf je deze uren voor de belastingdienst? Schoonmaken kantoor?
Maar zakelijk gaat ook privé door. Half luisterend naar je peuter en 1 oog op de nieuwe FB-volgers (hoera, hoera) besluit je zoon prima zelfstandig te kunnen poepen. In zijn onderbroek… ai!
Tijd en aandacht op de juiste manier verdelen is nog even zoeken, maar we zijn al een eindje onderweg. Zo maak ik gebruik van 2 telefoons (zakelijk en privé) en werk ik niet meer altijd thuis. Daarnaast heb ik maar besloten te accepteren dat ik niet zo goed ben in multitasken. Het doel is om de dingen die ik doe met aandacht te doen. Op weg naar een ontspannen schrijfstijl, schrijft wel zo gezellig.
